حساسیت بالای نرخ دلار به مذاکرات وین موجب رشد آسانسوری نرخ آن تا بیش از 30 هزار تومان هم شد. به گزارش اقتصادنیوز، پس از پایان دور هفتم مذاکرات وین، قیمت دلار در بازار ارز با 600 تومان افزایش به 29 هزار و 950  تومان رسید و در مقاطعی حتی تا مرز 30 هزار تومان نیز پیش رفت. کاهش عرضه دلار در هفته گذشته نیز در روند صعودی دلار تاثیرگذار بود. طبق اعلام کانال های تلگرامی قیمت دلار حتی دیروز از مرز 30 هزار تومان هم عبور کرد و تا 30 هزار و 120 تومان هم معامله شد. با این حال نرخ های بعدازظهر سامانه سنا نشان می داد که در صرافی های رسمی، قیمت فروش دلار در سطح 27 هزار و 900 تومان تعیین شده است. بر اساس این گزارش، رفتار نوسانی قیمت دلار در این روزها تشدید و ریسک معامله در بازار دلار زیاد شده است.اگرچه انتظارات سهم به اثبات رسیده‌ای در نوسان بازارها دارند، با این حال، به نظر می رسد حساسیت زیاد بازار ارز به مذاکرات وین به طرز قابل توجهی بالاست. در این حال، نورنیوز شبکه رسانه ای نزدیک به شورای عالی امنیت ملی در گزارشی نوشت : مجموعه اطلاعاتی که به دست «نورنیوز» رسیده  است نشان می‌دهد که ایجاد نوسان در نرخ ارز در داخل کشور بر مبنای یک نقشه کاملا طراحی شده و به احتمال قوی از سوی کانون‌های ارزی در چند کشور خارجی همسایه صورت می‌گیرد و عناصری در داخل در این سناریو ایفای نقش می‌کنند.

صدای انفجار مهیب در آسمان بادرود از توابع شهرستان نطنز و در فاصله نزدیک به ۲۰ کیلومتر  تاسیسات نطنز شنیده شد و به رغم طرح شدن گمانه های مختلف در نهایت اعلام شد که این انفجار ناشی از سامانه پدافندی و تمرین نظامی بوده است .شامگاه روز گذشته خبری  منتشر شد که صدای مهیبی در منطقه بادرود شهرستان نطنز شنیده شده است.درپی این اتفاق ،برخی از مردم محلی برای مشاهده و کنجکاوی درباره علت صدا و انتشار دود در روستای عباس آباد بادرود تجمع کرده بودند.همزمان یک شاهد عینی، شنبه شب به خبرنگار ایرنا گفته بود: مردم بادرود این صدا را به همراه نوری که نشان از انفجار یک شیء در آسمان این شهر بود شنیدند. با این حال خبرگزاری فارس ضمن اعلام این خبر نوشت: طبق مشاهده میدانی خبرنگار فارس در بادرود، این صدا زمان کوتاهی شنیده شده و بعد از آن قطع شده است. همچنین نور شدیدی همزمان در آسمان دیده شده است. این خبرگزاری افزوده بود که شنیده‌های غیررسمی از انهدام یک پهپاد ناشناس حکایت دارد.رمضانعلی فردوسی فرماندار نطنز هم دقایقی بعد در گفت‌وگو با ایسنا درباره گزارش‌هایی مبنی بر شنیده‌شدن صدای انفجار در فضای آسمان نطنز، اظهار کرد: صدایی شبیه به انفجار در ساعت ۲۰:۱۵ در نطنز شنیده شده است که علت این انفجار هنوز مشخص نیست و خبر موثقی در این باره نداریم اما مسئولان نظامی و انتظامی در حال بررسی منبع و علت این انفجار هستند.وی افزود: تنها با صراحت می‌توانیم بگوییم که خوشبختانه هیچ ضرر مالی و جانی حادث نشده است. بنده در هنگام این رخداد در حال رانندگی بودم و صدایی نشنیدم و نتیجه نهایی بررسی‌ها  روز یک شنبه  (امروز)اعلام خواهد شد. در نهایت شبکه خبر صدا و سیما درباره علت صدای انفجار در نطنز اعلام کرد: بر اساس آخرین اطلاعات دریافتی از نطنز یک موشک پدافندی با هدف آزمایش واکنش سریع به تهاجم احتمالی شلیک شده است. این موشک پدافندی با هدایت سایت پدافندی منطقه در آسمان منفجر شده است.

گروه ورزش/یک دربی دیگر و یک صفر-صفر دیگر! دیدار استقلال و پرسپولیس با کلی هیاهو و جنگ لفظی بین مدیران دو تیم آغاز شد اما بعد از 90 دقیقه مشخص شد که همه این هیاهوها برای هیچ بوده است. روز شنبه فوتبال دوستان کشورمان شاهد یکی از بی کیفیت ترین دربی های تاریخ فوتبال ایران بودند؛یک دربی با کلی ستاره اما بدون حتی یک موقعیت جدی گلزنی! استقلال و پرسپولیس در دربی شماره 97 در حالی بدون گل مساوی کردند که در دیگر بازی مهم هفته گل گهر توانست با نتیجه 4-2 سپاهان را شکست دهد و به لطف این برد و تساوی در دربی تیم امیر قلعه نویی صدرنشین جدید لیگ لقب بگیرد.فرهاد مجیدی برای این بازی با چند تغییر اجباری و تاکتیکی تیمش را به مصاف رقیب دیرینه فرستاده بود.اولین تغییر درون دروازه و بازگشت سیدحسین حسینی به قفس توری آبی ها بود.دیگر تغییر استقلال اجباری بود و با توجه به مصدوم شدن وریا غفوری، این محمد دانشگر بود که در جناح راست قرار گرفت.مثل همیشه مرادمند و یزدانی در قلب دفاع قرار داشتند و در سمت چپ هم جعفر سلمانی به بازی گرفته شده بود.آرش رضاوند هم که گویا به دلیل مصدومیت جزئی آماده حضور 90 دقیقه ای در زمین نبود ، جای خود را به رضا آذری جوان داده بود.روزبه چشمی در کنار مهدی مهدی پور دیگر هافبک های آبی ها بودند و مثلث هجومی این تیم نیز متشکل از حسین زاده،یامگا و ژستد بود.بدین ترتیب رضا آذری، کوین یامگا، رودی ژستد، جعفر سلمانی و امیرحسین حسین زاده بازیکنانی بودند که با نظر مجیدی در ترکیب اصلی اولین دربی خود را تجربه کردند.در سوی مقابل یحیی گل محمدی هم برای انتخاب ترکیب و نفرات اصلی خود چند تغییر اجباری و اختیاری داشت.حامد لگ درون دروازه سرخ های پایتخت چهارمین دربی خود را تجربه کرد.در غیاب سیدجلال حسینی مثل دو بازی قبلی فرجی و علی نعمتی زوج دفاعی را تشکیل دادند؛دو بازیکنی که پیشتر در پدیده مشهد کنار هم قرار می گرفتند.دو مدافع کناری پرسپولیس در این بازی آقایی و شیری بودند.در دربی روز گذشته همان طور که انتظار می رفت یحیی بار دیگر رضا اسدی را نیمکت نشین کرد تا در پست هافبک تدافعی میلاد سرلک و کمال کامیابی نیا حاضر شوند. دو هافبک دیگر پرسپولیس در این بازی مهدی ترابی و وحید امیری بودند.امید عالیشاه بعد از نیمکت نشینی هفته گذشته برابر نفت مسجدسلیمان یکی از بازیکنان اصلی پرسپولیس برای دربی بود و به عنوان مهاجم سایه پشت عیسی آل کثیر قرار گرفته بود. بین بازیکنان اصلی پرسپولیس علی نعمتی تنها بازیکنی بود که دربی اولی محسوب می شد و بقیه بازیکنان حداقل یک بار حضور در بازی بزرگ پایتخت را تجربه کرده بودند.بازی در نیمه اول به رد و بدل شدن توپ های بی اثر در مرکز زمین و خطای بازیکنان روی یکدیگر گذشت و دو تیم نتوانستند موقعیت خطرناکی را روی دروازه ها ایجاد کنند تا نیمه اول با تساوی بدون گل به پایان برسد. تنها صحنه قابل بحث بازی در نیمه اول فرار امیرحسین حسین زاده بود که البته با بالا رفتن پرچم کمک داوربه نشانه آفساید نیمه تمام باقی ماند .در نیمه اول دو تیم با کلی ستاره آمار صفر شوت در چارچوب را به ثبت رساندند تا شاهد یکی از بی کیفیت ترین نیمه  اول تاریخ دربی باشیم! در نیمه دوم نیز شرایط خیلی تغییر نکرد و باز هم دو تیم در سطح کیفی نمایش خوبی نداشتند و در نهایت بازی بدون گل به اتمام رسید تا هم پرسپولیس بعد از دو برد متوالی نتواند به روند بردهای خود ادامه دهد و هم استقلال با پنجمین تساوی متوالی دهمین امتیاز خود در پنج هفته اخیر را از دست بدهد. پرسپولیس که با استفاده از فرصت شکست سپاهان می توانست سه امتیاز این دیدار را بگیرد و به صدر جدول برود، با این تساوی در رده سوم و بعد از سپاهان و گل گهر قرار گرفت. استقلال هم با ۱۴ امتیاز در رده چهارم ایستاد.

چه خبرتونه؟ چه خبرتونه؟

بازی دربی هر چند هیجان خاصی  نداشت اما حجم بسیار زیاد آگهی های تبلیغاتی آن واکنش کاربران فضای مجازی را به دنبال داشت

توهین شهاب مرادی به مشهدی ها روی آنتن و عذرخواهی در اینستاگرام

ویدئویی از برنامه زنده شبکه 3 در شبکه های اجتماعی دست به دست شد که در آن حجت الاسلام شهاب مرادی در حالت  شوخی و جدی می گوید، بین مرگ و همکاری با مشهدی‌ها، مرگ خیلی شیرین‌تر است! این سخنان شهاب مرادی در حالی گفته شد که مجری برنامه در حال خندیدن است. ناگفته نماند بعد از واکنش کاربران در شبکه های اجتماعی شهاب مرادی در صفحه اینستاگرامش نوشت: «هرچند کلی از مشهدی های عزیز تعریف کردم اما ظاهرا سوء برداشت شده، با کمال احترام و تواضع عذر خواهی می کنم.» با این حال کاربران در شبکه های اجتماعی به این رفتار مرادی به شدت انتقاد کردند. کاربری نوشت: «حاج آقا میخ رو زدی به دیوار حالا بکشیش هم ردش می مونه تازه توی رسانه ملی به مشهدی ها توهین کردی، حالا توی اینستاگرام عذرخواهی می کنی!» کاربر دیگری نوشت: «از آقای مرادی که سال ها درس داده و منبر رفته انتظار می رفت به مسائلی که برای مردم مهمه توجه داشته باشه و این جوری باعث خدشه دار شدن روحیه اجتماعی نشه.» کاربری هم نوشت: «باید از آقای مرادی پرسید، این همه گفتید برای قلم انسان ها توی قبر، پاسخ باید داد، برای توهین و تمسخر پاسخ لازم نیست که این جوری درباره مشهدی ها حرف می زنی؟!» یک عضو شورای شهر مشهد هم نوشت: «اگر از توهین شهاب مرادی به مشهدی ها بگذریم، آقای رئیس محترم صدا و سیما، لطفا با مجری بی ادب تان که در برابر توهین های جناب مرادی به مشهدی ها، از ته دل می خندد و هیچ اعتراضی ندارد، برخورد کنید!»

همزمان با هشدار بلینکن به پکن درباره حمله به تایوان، رویترز از تلاش آمریکا برای آزمودن خط قرمز پکن خبرداد 

سنجش آتش خشم «شی» 

گروه بین الملل- جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در دیداری مجازی با شی جین پینگ، همتای چینی اش که ماه گذشته میلادی انجام شد، گفته بود که طرفین باید «نرده ‌های محافظ» ایجاد کنند تا «اطمینان حاصل شود که رقابت بین کشورهای ما، خواسته یا ناخواسته» به درگیری تبدیل ‌نشود. حالا سوال این است که کاخ سفید در تعاملش با دولت پکن به دنبال نصب حفاظ برای جلوگیری از جنگ است، یا ریل گذاری به سمت تنشی که کسی سرانجام آن را نمی داند. آن چه مشخص است، آمریکا نمی خواهد عملکردش به آغاز جنگ بین دو ابرقدرت اقتصادی و نظامی جهان بینجامد، اما همزمان حاضر نیست از تحریک و ایجاد تنش با دشمن خود، دست بردارد. در همین راستا، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به چین هشدار داد «اگر بحرانی در تنگه تایوان پدید آید عواقب وحشتناکی در انتظار چین خواهد بود.» بلینکن با اشاره به این که پکن در سال های اخیر در حال تلاش برای تغییر وضع موجود در تنگه تایوان بوده است، در پاسخ به این سوال که آیا چین آماده حمله به تایوان است، گفت: «این تصمیمی فاجعه آمیز است.» او همچنین بار دیگر موضع واشنگتن در قبال این مسئله را تکرار و تاکید کرد که ایالات متحده قطعا متعهد است که اطمینان یابد تایوان توان، وسایل و امکانات لازم برای دفاع را دارد. تنش‌ها میان چین و تایوان در هفته ‌های اخیر افزایش یافته و وزیر دفاع تایوان آن‌ را حاد‌ترین تنش‌ها در بیش از ۴۰ سال اخیر نامیده است. به گزارش یورونیوز، مقام‌های تایوانی ابراز نگرانی کرده‌اند که چین قادر است تا سال ۲۰۲۵ یک تهاجم تمام عیار به این جزیره داشته باشد. چین یکی از اولویت ‌های سیاست خارجی دولت جو بایدن باقی مانده و با رفتن دونالد ترامپ همچنان این مسئله یکی از چالش‌های اساسی سیاست خارجی واشنگتن ارزیابی می‌شود. در کمتر از یک سال از زمان روی کار آمدن رئیس جمهوری جدید در کاخ سفید، تلاش ‌هایی برای تنش‌زدایی و گفت وگو میان رهبران و سران دو کشور صورت گرفته است اما به نظر می‌رسد همچنان حوزه‌های تنش میان پکن و واشنگتن گسترده است. در ماه‌های اخیر تحرکات چین در نزدیکی جزیره تایوان و همچنین بیم اشغال این جزیره از سوی حاکمان چین نگرانی‌های گسترده‌ای را در سطح جهان برانگیخته است. چین، تایوان را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی‌شناسد و آن ‌را یکی از استان‌های خود می‌نامد. این در حالی است که مردم تایوان چنین نظری ندارند و دولت این جزیره خودمختار همواره درخصوص نیات و اهداف توسعه طلبانه رهبران پکن هشدار داده‌اند. مخالفت های تایوان در حالی است که هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا، دو هفته پیش در مصاحبه ای به میزبانی فرید زکریا گفته بود: «معتقدم پیوستن نهایی تایوان و چین و ایجاد چین واحد، هدف پکن است و احتمالا در هر دوره ای از دولت چین، تایوان به عنوان بخشی تاریخی از چین در نظر گرفته شده که توسط ژاپن به زور اشغال شده بود. این دقیقا همان موقعیتی بود که من و نیکسون در اولین تماس با چین با آن مواجه شدیم.» او همچنین سخنی از مائو در دیدار با ریچارد نیکسون را نقل کرد که گفته بود: «ما می توانیم صد سال منتظر بمانیم، اما در  نهایت زمانی تایوان را به دست خواهیم آورد.»  

برج‌های سر به فلک کشیده، پیشرفت وسیع در عرصه‌های مختلف، برندهای مشهور الکتریکی و صنعتی، سینما و سبک موسیقی که آوازه‌اش در تمام جهان پیچیده؛ این تصویری است که بیشتر مردم جهان از کره‌جنوبی   در ذهن شان دارند. کشوری که یکی از قدرت‌های اقتصادی آسیا و جهان است و در زمینه فناوری به دستاوردهای نوینی رسیده‌است. سبک موسیقی‌اش بین نوجوانان سراسر جهان طرفداران زیادی دارد و سینمایش تحسین منتقدان زیادی را برانگیخته است. اما همه کره جنوبی در این ویژگی‌ها  خلاصه نمی‌شود. بُعد تاریک توسعه این کشور در زندگی مردمش قابل مشاهده است. مردمی که هر روز با هم در رقابت‌اند؛ برای اندکی رفاه بیشتر روزی 16ساعت کار می‌کنند و طبق آمار اواخر سال 2019، رتبه چهارم خودکشی جهان و اول میان کشورهای توسعه‌یافته را به خود اختصاص داده‌اند. در پرونده امروز زندگی‌سلام، پوسته پر زرق و برق اقتصاد فعال و فرهنگ غنی معرفی‌شده توسط سلبریتی‌های کره‌ای را کنار می‌زنیم تا با زوایای پنهان کره بیشتر آشنا شویم.

مروری کوتاه بر تاریخچه کره‌جنوبی در 100 سال گذشته
آغاز نفوذ آمریکا در کره‌جنوبی
از سال 1910 تا پایان جنگ‌جهانی دوم، شبه‌جزیره کره تحت کنترل کامل ژاپن بود. تا قبل از آن، جنگ های زیادی بین چین و ژاپن بر سر استعمار این شبه‌جزیره رخ داده‌بود. بیشتر مردم کره تا سال 1945 به کشاورزی مشغول بودند. در جنگ‌جهانی دوم با بمباران هیروشیما و ناکازاکی، ژاپن علاوه‌بر شکست در جنگ، استیلای خود را بر کره ازدست داد. با از دور خارج شدن ژاپن، راه متفقین به کره باز شد. جنوب کره به دست آمریکا افتاد و شمال کره را نیروهای شوروی اشغال کردند. دو کشور آمریکا و شوروی بر سر انتخاب یک دولت مستقل برای کره توافق کردند اما شوروی از حضور در انتخابات سر باز زد و دولت کمونیستی را که تحت نظر و پشتیبانی خود بود، حاکم بخش شمالی قرار داد. رهبر دولت شمال، «کیم ایل سونگ» بود. در جنوب هم یک دولت حامی غرب روی کار آمد. هر دو این حکومت‌ها مدعی حکومت بر کل شبه‌جزیره کره بودند و حکومت دیگری را به رسمیت نمی‌شناختند. همین قضیه مسبب جنگ سه ساله بین دو کره بود. نیروهای کمونیست کره‌شمالی برتری مطلقی ازنظر تعداد نیرو و تجهیزات نظامی نسبت به کره‌جنوبی داشتند. با پیشروی‌ نیروهای کره‌شمالی به کمک چین، تقریبا تمام کره‌جنوبی به جز جزیره «بوسان» اشغال شد اما حضور دقیقه آخری نیروهای آمریکایی، ورق را برگرداند و نیرو‌های کره‌شمالی مجبور به عقب‌نشینی شدند. با حمایت همه‌جانبه آمریکا، کره‌جنوبی از شکست حتمی در جنگ نجات یافت و این آغاز نفوذ آمریکا در کره‌جنوبی بود. از آن تاریخ به بعد مواضع دیپلماتیک کره جنوبی با آمریکا هم‌جهت شد. بعد از جنگ، با پشتیبانی آمریکا از حکومت طی برنامه‌ریزی‌های پنج‌ساله، تأسیس شرکت‌های بزرگ با نیروی انسانی زیاد، معافیت مالیاتی و تقویت ساختار آموزشی، این کشور در مسیر تبدیل شدن به ابرقدرت اقتصادی آسیا قرار گرفت.

2 روی تاریک و روشن سیستم آموزشی در کره جنوبی
از هزینه هنگفت برای آموزش
 تا خودکشی دانش‌آموزان
حدود 6 درصد سود تولید داخلی در کره‌جنوبی صرف آموزش می‌شود که بعد از آمریکا بیشترین مقدار است. نرخ باسوادان کره‌جنوبی بالای 98 درصد است. در میان کشورهای ثروتمند، کره‌جنوبی رتبه اول سرانه هزینه برای آموزش خصوصی را به خود اختصاص داده است. این آموزش شامل معلمان خصوصی، کلاس‌های تقویتی و دوره‌های آموزش زبان انگلیسی است. فشار آموزشی و جو رقابتی به حدی زیاد است که از هر پنج دانش‌آموز، چهار نفر مجبور به شرکت در کلاس‌های تقویتی هستند. «اندرو اونگی کیم»، استاد جامعه‌شناس دانشگاه کره در پاسخ به سوال نویسنده کتاب «فرار از اردوگاه ۱۴» در باره این کشورمی‌گوید: «فشار موفق شدن در مدرسه از کلاس چهارم شروع می‌شود و تا کلاس هفتم به همه چیز دانش‌آموز تبدیل می‌شود. اگر جوانان معیار لازم برای موفقیت را به‌دست نیاورند، به این باور می‌رسند که نمی‌توانند زندگی خود را آغاز کنند و دچار افسردگی و مشکلات حاد روانی می‌شوند. جامعه بدون گذشت و سنگدل شده و این مبارزه پایدار است». اندیشه کودکان در کره جنوبی با دیگر کشورها بسیار متفاوت است. طبق اظهارات «هو یو جین»، کودک 8 ساله کره‌ای، در مدارس ابتدایی بچه‌ها پس از شش ساعت آموزش طاقت‌فرسا به خانه می‌آیند اما نه برای استراحت بلکه برای مطالعه بیشتر. در سه سال منتهی به دانشگاه، مدت زمان کلاس‌های تقویتی به شش تا 9 ساعت در روز می‌رسد که با محاسبه ساعات درسی مدرسه، یک دانش‌آموز در کره‌جنوبی به‌طور متوسط باید 16 ساعت در روز را صرف مطالعه و آموزش کند. فشار خانواده‌ها هم برای قبولی در آزمون پایانی، تب تحصیل را به‌شدت افزایش می‌دهد. جامعه‌شناسان کره‌ای، سیستم آموزشی این کشور را وحشیانه و به‌شدت رقابتی توصیف کردند. سیستمی که طبق آمار، علت اصلی خودکشی افراد 10 تا 19 سال است. رسانه‌های مختلف این خودکشی‌ها را ناشی از اضطراب برای امتحانات ورودی دانشگاه و ترس از پذیرفته نشدن می‌دانند. همچنین این نظام آموزشی به‌علت تولید مازاد دانش آموخته بیکار، مورد انتقاد قرار گرفته است، به طوری که تنها در سه ماهه نخست سال 2013 آمار دانش آموختگان بیکار دانشگاه‌های کره‌جنوبی به 3.3 میلیون نفر رسید.

پیامد فشارهای اجتماعی برای کسب پول بیشتر و موقعیت بالاتر
سناریوی نظام سرمایه‌داری و جامعه طبقاتی
طبق یافته‌های «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» (OECD) که مجمعی متشکل از 37 قدرت برتر اقتصادی جهان است، مردم کره‌جنوبی بیشتر کار می‌کنند، کمتر می‌خوابند و نرخ خودکشی بین مردم این کشور از هر کشور توسعه‌یافته‌ دیگری بیشتر است. اقتصاددانان بین‌المللی معتقدند حکومت دموکراتیک، بازار آزاد و کار سخت توانست یک کشاورزی دورافتاده را به کانون قدرت منطقه‌ای و حتی جهانی تبدیل کند اما صدمات انسانی آن خیره‌کننده و جبران‌ناپذیر است.
    2 مقصر اصلی نرخ بالای خودکشی در کره‌جنوبی
برای نرخ بالای خودکشی می‌توان  دو عامل را مقصر اصلی دانست؛ نظام سرمایه‌داری و فشار به مردم برای بهترین بودن.
   نظام سرمایه‌داری| نظام سرمایه‌داری در کره‌جنوبی موجب طبقاتی شدن جامعه شده‌است. شرکت های بزرگ، سرمایه‌داران و دولت، بازارهایی را برای سرمایه‌گذاری به مردم معرفی می‌کنند؛ مردم جذب بازارها می‌شوند و برای رسیدن به موقعیت ایجادشده و سرمایه‌گذاری از هیچ تلاشی غافل نمی‌شوند، اما در نهایت در زمان مناسب پول و تمام سود حاصل از آن به جیب صاحبان این نظام می‌رود. در خور ذکر است که نظام‌سرمایه‌داری می‌کوشد همواره مردم را به کارگر   و کارمند بودن سوق دهد تا تغییر هرچند کوچکی در سود حاصل از این بازارها ایجاد نشود. به تعبیری، پولدارها هر روز پولدارتر می‌شوند و فقیرها که بخش بسیار اعظم جامعه را تشکیل می‌دهند، فقیرتر.
   فشار به مردم برای بهترین بودن| عامل دوم در افزایش نرخ خودکشی به عرف جامعه برمی‌گردد. معیار ارزش نهادن بر افراد در کره‌جنوبی با پذیرفته شدن در دانشگاه‌های برتر و استخدام در شرکت‌های بزرگ نظیر سامسونگ، ال‌جی و هوندا سنجیده می‌شود. بلندپروازی برای بهترین شدن، ایده‌آل‌گرایی، کار سخت و فشار ازطرف جامعه‌ای که اگر بهترین نباشی تو را به رسمیت نمی‌شناسد، از دیگر عوامل افسردگی و خودکشی‌اند. «ها کئوسئوب»، روان‌پزشک در دانشگاه ملی سئول و رئیس انجمن جلوگیری از خودکشی در کره در مصاحبه‌ای با «بلین هاردن»، روزنامه‌نگار آمریکایی بیان می‌کند: «ما تمایلی نداریم برای افسردگی‌مان کمک بخواهیم. شدیدا می‌ترسیم که ما را دیوانه بدانند. این بُعد تاریک توسعه ماست». عقیده‌ای در فرهنگ کره وجود دارد که می‌گوید: «اگر شخصی در زندگی خود به قعر موقعیت مالی یا اجتماعی سقوط کند با خودکشی، از وقوع گرفتاری‌ها و مشکلات بعدی جلوگیری می‌کند تا آبروی خانواده حفظ ‌شود». این هم دلیل دیگری است که خودکشی در کره‌جنوبی چندان قبیح نیست. خلاصه آن‌که وقتی اعضای یک جامعه ارزش و موفقیت خود را منوط به رسیدن به موقعیت مالی و اجتماعی ایده آل می‌دانند، درصورت مواجه شدن با موانع و شکست، به انواع اختلالات روان‌شناختی دچار می‌شوند و سرانجامِ برخی از آن‌ها خودکشی است.

نگاهی به پیام اعتراض‌آمیز بعضی از آثار سینمایی کره جنوبی
سینمای کره خبر می‌دهد از سرّ درون!
از بررسی اقتصاد و اوضاع نه‌چندان مطلوب جامعه کره‌جنوبی که بگذریم، نادیده گرفتن سینمای تازه جان گرفته و هنر ساخت پویانمایی این کشور کم‌لطفی است. سینمایی که در دوسال اخیر به‌واسطه چند اثر متفاوت، حسابی بر سر زبان‌ها افتاده‌است و «انیمه»هایی که به‌دلیل جذابیت بصری، داستان پرکشش و محتوای جذاب در سراسر جهان طرفداران خودش را دارد. اگر از ظاهر و فرم آثار برتر سینمای کره بگذریم و در بطن آن دقیق شویم، نکته‌ای قابل توجه را درمی‌یابیم. در این آثار معمولا به‌صورت استعاره‌ای یا با استفاده از نمادها، کنایه ها و گفتاری، به اوضاع درونی کره‌جنوبی اشاره  شده است. برای مثال می‌توان به یکی از تولیدات اخیر سینمای کره، فیلم «انگل» (parasite) اشاره کرد که برنده جوایز متعددی در جشنواره‌های اسکار، کن و گلدن‌گلوب شد. این فیلم پر است از نمادهایی که جامعه طبقاتی کره، تضاد سبک زندگی و نوع دغدغه‌های اقشار این کشور را به تصویر می‌کشد. نوع بیان این کنایه‌ها به نحوی است که مخاطب‌های نه چندان حرفه‌ای سینما هم متوجه آن‌ها می‌شوند. همچنین کارگردان انگل، موضوع داستان را به زیبایی تمام به روابط میان دو کره و آمریکا تعمیم می‌دهد. سریال پربیننده «بازی مرکب» نمونه دیگری از نقد جامعه کره است. نقدی که این بار با استفاده به‌جا از نمادها، نظام سرمایه‌داری را هدف گرفته است. نظامی که به افراد طبقات پایین می‌فهماند که برای موفق شدن لازم است هم‌رده‌خودشان را به چشم دشمن ببینند و برای از دور خارج کردن‌شان از هیچ تلاشی فروگذار نکنند. دلیل فقر طبقات پایینی همین مقوله است؛ نظامی که در آن بودجه، میان طبقات بالایی پاسکاری می‌شود و سر مردم عادی بی‌کلاه می‌ماند. آن افراد معدودی هم که موفق می‌شوند سودی از این سازوکار به‌دست بیاورند، بهای سنگینی را می‌پردازند. حال می‌توان دریافت که چرا  بسیاری از مردم کره از توسعه اقتصادی ابرشرکت‌هایی مثل سامسونگ و هوندا و پیشرفت روز افزون کشورشان، چیزی جز فقیرتر شدن و فشار روانی عایدشان نمی‌شود.

منابع این پرونده: کتاب «فرار از اردوگاه 4؛ بلین هاردن»، موسسه مصاف ایرانیان، فرهیختگان آنلاین